Na mijn coming out wist ik niet hoe snel ik het homofobe ouderlijk huis in een Veluws dorp moest verlaten. The Beatles zongen ‘She’s leaving home‘, een nummer op hun onvolprezen elpee ‘St Pepper’ en dat deed ik vlak voor kerst 1972. Ik betrok een zolderkamertje in Utrecht en voelde me verguld: mijn eigen kamer, dáár stond ik eindelijk op eigen benen. Maar er was niets in huis om op eigen benen van te leven. Ik ging naar een supermarkt en laadde een kar vol. Ik had een eigen girorekening geopend en daar op het postkantoor mijn eerste veertig gulden op gestort, verdiend als pannenwasser in een restaurant. Het eerste giroafschrift was net binnengekomen, samen met een giroboekje met overschrijvingskaarten. Bij de kassa haalde ik het boekje tevoorschijn, vroeg de caissière om een pen en vulde de eerste overmaking in. Ik scheurde het ingevulde vel papier uit het boekje en gaf het met een zwierige zwaai aan de caissière.
Ze keek er kauwgomkauwend naar en vroeg: Wat mot ik dáár nou mee?’ Ik gooide mijn hoofd in mijn nek, keek haar verontwaardigd aan en antwoordde: ‘Betalen!’ Dat had ik thuis mijn moeder immers ook zien doen: een kar volladen en met een chequeje betalen, zonder dat er één cent aan te pas kwam. Dát was nog eens kosmopolitisch: eindelijk kon ik dat ook! Natuurlijk kon ik niet betalen met dat giroboekje. Ik had geen geld bij me, liet alle spullen op de band bij de hoofdschuddende caissière achter, draaide me iets te nichterig om en verliet het pand. Met het nichtenneusje in de wind, maar met het schaamrood op de kaken. En met een lege boodschappentas: niks voorraden voor de eigen kamer! Het was de eerste en de laatste keer dat ik zóveel in mijn karretje stouwde: de blamage bij de kassa maak ik liever nooit meer mee. Dát is nog eens consuminderen, al is mijn beweegreden een hoogstpersoonlijke.
Lees ook:Romantische Kerst III: shopping (1972)
Lees ook:Korte Kerstverhalen III
Lees ook:Geen finale, dan doet Gordon mee aan Moskou Pride
Lees ook:Romantische kerst IV: familie (1986)
Lees ook:Merel Moistra in het Betty Asfalt Complex
Haha, dat was lullig