‘Als wij een Gay Pride willen organiseren, dan vindt de gemeente dat best, trekt er geld voor uit, maar komt ook met een batterij eisen en zegt: ‘Kom maar met een cultuurplan’,’ fulmineerde Frank van Dalen tijdens de tweede meeting van ProGay over Amsterdam Gay Capital op zaterdag 9 mei 2009. ‘Daar word ik zo langzamerhand doodmoe van. Ik eis wederkerigheid: dan moeten wij ook ónze eisen kunnen stellen aan grote evenementen.’ Van Dalen, voorzitter van ProGay, doelde op publiekstrekkers én subsidieslokoppen als de Uitmarkt, Sail en het Holland Festival, die amper aandacht aan de roze achterban besteden. Het Amsterdams Toeristen en Congres Bureau (ATCB) geeft in meerdere talen het informatieboekje ‘Amsterdam Vibes’ uit: daarin ontbreekt de Canal Parade, nota bene de derde jaarlijkse publiekstrekker in de hoofdstad.
Amsterdam had ProGay gevraagd om met plannen te komen, die daarop twee meetings organiseerde: op 4 april om te brainstormen en op 9 mei om het conceptrapport te bespreken, dat uiteindelijk naar de gemeente moet gaan. Of die nou écht zo warm loopt voor de roze zaak, valt te bezien. Wethouder van Cultuur, Sport en Media, Carolien Gehrels, opende de eerste meeting. Haar collega Freek Ossel van Diversiteit en Grote Stedenbeleid zou de tweede middag openen, maar liet zich vervangen door een ambtenaar. Op 28 mei krijgt Van Ossel het definitieve rapport overhandigd, maar ‘het is nog niet zeker of hij er plek voor heeft in zijn agenda’, aldus Van Dalen. Hoe dan ook: de ambtenaar zat naast hem, toen deze tekeer ging; dát kan hij alvast meenemen naar het stadhuis. Of dat wat uithaalt? Overheden, deelraden en ambtenaren zijn taai in het bedenken en handhaven van alsmaar nieuwe regeltjes. Juist die regelgeving werkt verstikkend, is een veelgehoorde klacht.
Maar waar staan wij eigenlijk? We kunnen wel moord en brand roepen richting stedelijke bobo’s, maar wat stellen wij als roze groep nog voor? De kracht van de onvolprezen Gay Games in 1998 was de eenheid, het gevoel met elkaar één grote groep te zijn (en héél even een meerderheid). Ook toen was er sprake van grote diversiteit, maar die droeg juist bij aan het succes van de Games: divers en tóch samen. En nu? Beide middagen dreigden discussies te verzanden in preken voor eigen parochie. Ieder deelgroepje heeft zijn eigen wensen: dat is legitiem, maar wáár is het samenhangende roze geheel? De hoofdstedelijke homohoreca liet het – afgezien van nog geen handvol kleinere homozaken – compleet afweten.
Een deelnemer vertelde dat hij bij zijn homozwemclub vertelde wat hij 9 mei ging doen: ‘brainstormen over Amsterdam Gay Capital’. Hij zei: ‘We zaten met 20 man in de kleedkamer, de andere 19 keken me alleen maar meewarig aan en zeiden: ‘Dat je dáár je tijd aan verdoet’.’ Wat hebben we eigenlijk te eisen, als wij niet eens (meer) één grote roze vuist kunnen maken? Eén lichtpuntje: menigeen opperde dat het zinvol is om met dit soort brainstormmiddagen verder te gaan, ook nadat het rapport bij het stadhuis is afgeleverd. (Conceptplan: klik hier; ProGay ontvangt graag input, maar wel deze week, anders is het te laat voor het uiteindelijke rapport).
Lees ook:Tweede debatronde Amsterdam Gay Capital
Lees ook:ProGay presenteert nota Amsterdam Gay Capital
Lees ook:ProGay wil Roze Kerst in Amsterdam
Lees ook:CU lijsttrekker gevraagd als jurylid Canal Parade
Lees ook:Roze Europees debat
Pingback: Amsterdam Gay Pride beste homo-evenement ter wereld | Gay