Heel het land schijnt in rep en roer door een aantal uitspraken over homo en voetbal. Voetbalanalist Rene van der Gijp zei dat voetbal niets voor homo’s is: ‘Als je homo bent, ben je op je veertiende wel klaar met voetbal. Dan ga je gewoon in een kapperszaak werken.’ De John Blankensteijn Foundation reageerde not amused, roze en niet-roze Nederland mengde zich in het strijdgewoel, sprak er schande van, of juist niet. Tja, wat moeten we ermee? Maken ze van homo en voetbal niet de mug en de olifant? Als eenzaam muggetje zul je weinig kunnen aanrichten tegenover zo’n kolos met een olifantshuid. Ik moet er niet aan denken dat ik voetballer zou zijn die openlijk uit de kast komt en daarna wordt overgeleverd aan tienduizenden voetbalfanaten. Zou ik me voor de leeuwen laten werpen, in een arena vol joelende, fluitende fanaten die nou niet bepaald een toonbeeld van tolerantie zijn? Ik dacht van niet.
In z’n eentje stelt een mug weinig voor, maar als muggenzwerm des te meer. De Canal Parade is er niet alleen maar omdat wij ons als homo’s zo nodig willen profileren, met of zonder blote billen en extravagante uitdossingen. Dat is wat de heteroseksuele medemens ons tot vervelens toe voorhoudt. Die botentocht heeft een ander doel: de wereld laten zien hoe belangrijk diversiteit is en vooral: hoe leuk dat kan zijn. Iets dat niet alleen de roze medemens kan beamen. De Canal Parade is na Koninginnedag en de Vrijmarkt het derde publieksevenement van de hoofdstad. Daar komen honderdduizenden toeschouwers op af en als je het mij vraagt: ik vind Amsterdam op die dag ‘tig keer gezelliger en vredelievender dan op Koninginnedag. Veel non-gay organisaties omarmen de botenparade al jarenlang: politieke partijen, omroepen, non-profitorganisaties, banken en andere grote bedrijven. De voetbalboot voer dit jaar voor het eerst mee. Niet omdat er nu ineens ‘tig meer voetballers homoseksueel blijken te zijn, maar om te laten zien dat ook de voetbalwereld tolerant wil zijn.
Als een aantal heren achter de borreltafel op tv elkaar proberen af te troeven met geintjes over homo’s, de voetbalboot en voetbal: ik haal m’n schouders erover op. Kennelijk zit menigeen nog altijd vast aan het cliché van de heupwiegende relnicht die in z’n blote kont op de voorplecht van een schip staat te heupwiegen. Die niet van voetbal houdt (inderdaad: mijn hobby is het niet), die in een paar beroepsgroepen tot de meerderheid behoort (al zou ik niet graag in andersmans haren willen wroeten) en die niet moet zeuren. Dat zal ik dan ook zeker niet doen. Geintjes maken over homo en voetbal? Who cares. Dat borreltafelprogramma over voetbal: ik heb er een keer uit nieuwsgierigheid naar gekeken, maar zapte al na een paar minuten verveeld weg.
Lees ook:Schuddende billen op Zomercarnaval
Lees ook:Zomercarnaval: kleurrijk en niet bloot
Lees ook:Joodse boot op Canal Parade
Lees ook:Voetbalboot op de Amsterdam Canal Parade
Lees ook:De Canal Parade is bedoeld voor LHBT-emancipatie, niet voor eigen gewin