Gisteren is de Amsterdamse acteur Carol van Herwijnen op 67 jarige leeftijd overleden. Hij kwam uit Laren; zijn vader nam al vroeg de benen en zelf kwam hij op zijn 15e met de politie in aanraking door een verhouding met een tweemaal zo oude vriend. Hij is de man die de geschiedenis zal ingaan als de acteur die een recensent een oplawaai verkocht: in 1994, omdat de criticaster kwetsend over zijn acteren sprak. Hij won in 1988 de Louis d’Or voor zijn rol als fascist Nicolas in Harold Pinters ‘Om af te leren’. Zelf vond hij dat acteren hem ‘niet in de koude kleren gaat zitten. Je moet als je zo’n karakter speelt, in jezelf afdalen. Dat doe ik bij iedere rol. Toneelspelen is genadeloos zelfonderzoek. Dat zou het tenminste moeten zijn. Ik ben bereid naar binnen te kijken en te ontdekken: ‘Jezus, ik zou zelf óók tot een en ander in staat zijn’.
Dat temperament speelde soms parten: in 2003 gooide het Nationale Toneel hem eruit na een ruzie met een gastregisseur over de interpretatie van Molières ‘Tartuffe’. Bij het Ro Theater uitte hij kritiek op de nieuwe Rotterdamse Schouwburg: hij vond het een schande dat acteurs de hele dag in een studio zonder ramen moesten repeteren. Naast temperament was humor Van Herwijnen niet vreemd. Op theaterfestival De Parade speelde hij onlangs nog in ‘Bouillabaisse’ een rijzige dame op leeftijd. Hij had een simpele verklaring voor het feit dat er meer mannen zijn die vrouwenrollen spelen dan andersom: ‘Mannen kunnen het domweg beter. Vrouwen hebben er moeite mee de mannelijke motoriek te pakken. Zelfs bij Barabara Streisand, in ‘Yentl’, blijf je de vrouw in de man zien.’ Naast toneel speelde Van Herwijnen veel in tv-series (Hamelen, Floris, Baantjer) en films en was zijn stem vaak te horen in tekenfilms (zoals de Uil in ‘Bambi’).
Lees ook:De Parade Amsterdam – 11 t/m 27/8
Lees ook:Acteur Henk van Ulsen overleden
Lees ook:Lintjes voor mannen die naar buiten traden
Lees ook:‘Gay-boek’ – ‘Straight James, Gay James’
Lees ook:Homo’s vallen op Daniel Craig