De dood van de Cubaanse dictator Fidel Castro heeft in de hele wereld tegenstrijdige 
gevoelens opgeroepen. In Cuba wordt gerouwd, maar waarschijnlijk niet door de LHBT-gemeenschap. Castro noemde ‘maricones’ (flikkers) ‘stedelijke bourgeois’ en ‘een product van westerse decadentie’. Ze werden onderdrukt en homobars werden gesloten.
In 1965 startte Cuba Unidades Militares de Ayuda a la Producción, werkkampen voor dienstweigeraars en andersdenkenden, gevreesd door roze Cubanen. Pas in 1979 werd homoseks uit de strafwet gehaald. In de jaren ’80 mochten LHBT’s Cuba verlaten/ In de jaren ’90 en ’00 stelde Cuba zich langzaam maar zeker meer open voor de roze medemens. Castro erkent zelf in ‘Mijn leven’ dat macho-gedrag aan de basis van zijn homofobie lag. In 2010 noemde hij vervolging van homo’s ‘een groot onrecht’.
Lees ook:Eerste transgender huwelijk in Cuba
Lees ook:Nichtje Fidel Castro roept op tot ‘congadans’ tegen homofobie
Lees ook:Juryprijs Roze Filmdagen voor ‘Transit Havana’
Lees ook:Halloween voorzichtig terug in San Francisco
Lees ook:Duitse homo’s herdenken nazi vervolging