Berlijn heeft sinds mei 2008 een homomonument, om de slachtoffers van het nazi-regime te herdenken. Pal tegenover het indrukwekkende Holocaust Memorial naast de Brandenburger Tor. Daar staat aan de rand van stadspark Tiergarten het Denkmal op het gazon: een blok beton van 2,60 meter hoog en 1,90 meter breed, met een raampje waarachter een filmpje met twee kussende mannen te zien is. En daar begon het Berliner gebakkelei: zoenende heren.
Lesbo’s voelden zich achtergesteld en eisten dat er ook kussende lesbo’s te zien moeten zijn. Maar lesbiennes werden niet achternagezeten tijdens het Nationalsocialisme en konden in relatieve rust hun leven leiden. Na veel discussie besloot de Duitse regering iedere twee jaar filmpjes met een homo –en lesbokus af te wisselen. Dit moest in 2010 voor het eerst gebeuren, maar leidde opnieuw tot tumult. De overheid maakte daar een eind aan en verklaarde dat ‘ook lesbo’s in nazi-Duitsland in hun vrijheid werden beperkt, door het verbod op lesbische literatuur’. Daarmee waren zij verzekerd van hun aandeel in het Homomonument. Officieel moeten de twee filmpjes sindsdien om de zoveel maanden alterneren.
Lange tijd werd er in Duitsland überhaupt geen aandacht geschonken aan vervolgde homo’s, tot de toenmalige president Richard von Weizsäcker in 1985 bij de veertigste gedenkdag van het einde van de Tweede Wereldoorlog voor het eerst de tot dan verzwegen bevolkingsgroepen in zijn officiële toespraak opnam. In 2003 besloot het Duitse parlement in het centrum een monument op te richten, dat in 2008 door burgemeester Wowereit en de minister van Cultuur onder grote belangstelling van de media werd onthuld. Het monument is helaas nogal eens het doelwit van vandalen: ook Berlijn kent fervente homohaters.
Lees ook:Homo/lesbostrijd om homomonument Berlijn
Lees ook:Homomonument Berlijn niet voor lesbo’s
Lees ook:Berlijn heeft eindelijk Homomonument
Lees ook:Ook in Berlijn steeds meer homofoob geweld
Lees ook:Duitse homo’s herdenken nazi vervolging