Dolly Bellefleur vierde zondag haar 25-jarig jubileum met ‘La Cage au Dol‘ in Theater van ‘t Woord in de Openbare Bibliotheek Amsterdam (OBA), samen met dichter George Moormann, pianist Kees van Zantwijk en gebarentolk Erika Zeegers. Dolly is met haar immense pruik en schitterende creaties een fenomeen in de Amsterdamse kunstscene, niet te verwarren met de Amsterdamse gayscene, met travestieten die na hun act in hun outfit blijven rond paraderen. On stage is La Bellefleur de roemruchte Amsterdams/Haarlemse ‘stedenmaagd’, maar daarbuiten loopt hij onherkenbaar in zijn eigen kloffie rond en is hij ‘gewoon’ Ruud Douma. Nóg een verschil: Dolly zingt live, altijd, en hoe! Als kers op de taart sprak burgemeester Eberhard van der Laan zondag Dolly na afloop toe. ‘Jouw mentaliteit is net zo mooi als je uiterlijk’, complimenteerde hij de zichtbaar verraste diva.
‘Amsterdam is de stad waar je kunt zijn wie je wilt, en dat komt mede door vechters zoals jij’, zei Van der Laan. Na wat grappen en grollen over en weer (Dolly: ‘Mag ik met Kerst bij jullie komen eten?’) zei hij officieel: vanwege de maatschappelijke prestaties ‘heeft het het gemeentebestuur behaagt om mevrouw Bellefleur de Andreaspenning van de gemeente Amsterdam uit te reiken.’ De penning is voor mensen die ‘grote prestaties hebben verricht voor Amsterdam, met een landelijke uitstraling’. Onlangs nog kreeg zanger/componist Henny Vrienten (bekend van Doe Maar) de penning uitgereikt.
Speciaal voor haar jubileum stelde Dolly een gevarieerd liedjes-, poëzie- en cabaretprogramma samen. Dolly weet als geen ander haar liedjes aan elkaar te praten: grappig, snedig, nooit bitchy, iets waar menige trava een puntje aan kan zuigen. Voor zichzelf ‘hertaalde’ songs als ‘Ich bin von Kopf biß Fuß‘ (Marlène Dietrich) en ‘Viva la Diva‘ (Dana International) en door haarzelf geschreven liedjes (zoals een ode aan het Homomonument) wisselde Dolly af met gaaf gebrachte songs: ‘De Vleselijke Woning‘ en ‘De Bokken En De Schapen‘ (uit het repertoire van Adèle Bloemendaal), ‘Sorry dat ik besta‘ (uit de musical Foxtrot) en ‘Mensch, durf te leven‘ (uit 1917, bekend van Ramses Shaffy), prachtig begeleid door Kees van Zantwijk aan de piano.
Als ‘Frau Antje van het Verkeerde Kantje’, zoals Dolly zichzelf al jaren noemt, het toneel verliet om haar neus bij te poederen en van jurk te wisselen, ‘doodde’ haar man George Moormann de tijd met het voorlezen van (roze) poëzie: een bloemlezing uit roze gedichten door de jaren heen (waaronder een ontroerend mooi gedicht over hoerenjongens in het Vondelpark van Remco Campert). Gebarentolk Erika Zeegers moest alle zeilen bijzetten en álles vertalen wat werd gezegd, gezongen en voorgedragen. Gebarentolken staan altijd aan de zijlijn en doen hun werk ‘in dienst van’: dat deed Zeegers bescheiden en ingetogen, maar soms ook ontroerend mooi om naar te kijken. En last but not least: Dolly staat bekend om haar prachtige jurken. Ze zijn allemaal gemaakt door Tycho Boeker (Prince Charming).
Lees ook:Dolly Bellefleur met ‘La Cage au Dol’ in Theater van ‘t Woord
Lees ook:Dolly Bellefleur viert 25-jarig artiestenjubileum op 16 november met voorstelling ‘La Cage au Dol’
Lees ook:Andreaspenning voor Gay Business Amsterdam
Lees ook:Dolly Bellefleur in Concertgebouw
Lees ook:Dolly zoekt materiaal voor Dolly-expositie