Evita kwam uit de provincie, ging naar Buenos Aires en werkte zich via het bed omhoog, tot ze het bed deelde met de machtigste man van Argentinië: Perron. Een dictator: linkse mensen, intellectuelen en homo’s konden zich maar beter gedeisd houden. De Duitstalige productie van Evita ging herfst 1982 van Wenen naar theater des Westens in West-Berlijn. Het Weense succes sloeg in Berlijn niet echt aan: het Berlijnse publiek zat niet te wachten op ‘ein Faschistenweib’.
In Avro’s tv-programma ‘Op zoek naar Evita’ vergeten we dat bijna, door alle heisa rondom de aankomende sterretjes. Ze hebben allemaal een eigen website en gillende familie en vrienden op de tribune. Met wijd opengesperde lieftallige poppenoogjes, fake-juwelen en glimmende jurken wachten ze na hun optreden in spanning af wie het publiek eruit bonjourt.
Toegegeven: de sterretjes kunnen in ieder geval goed zingen, maar het programma heeft een beangstigend hoog Idols-gehalte. Hoe goed ze ook mogen zijn, hoe mooi menigeen de muziek van de musical ook mag vinden, hoe glamourous sets, jury en dames er ook uitzien: Evita was geen lekkertje. Ze wist het volk om haar vingers te winden, maar in eigen kring was ze een bitch. Het was de vrouw van een fascist. (zie ook: Evita ziekenhuis ingeslagen)
Lees ook:Evita: het meisje, het volk en de taal
Lees ook:Paul de Leeuw wint Televisier-Ring
Lees ook:Evita ziekenhuis ingeslagen
Lees ook:Gordon bedankt voor de Toppers
Lees ook:Héy, er zit een knop op je tv..
Zoiets als Eva Braun die Musical dus. Zou nog wel eens een hit in Argentinieje kunnen worden
Evita-song in superjurk: oogverblindend.
Ze zingt ‘Don’t cry for me’ in een gigajurk op het balkon van Casa Rosada in Buenos Aires. Dat was de bedoeling van Evita, toen ze vanaf dat balkon het volk toesprak: het volk verblinden. In de show is dat hèt grote glamourmoment, maar het maatschappij-kritische aspect dreigt ondergesneeuwd te raken. Eind jaren 70 moest de musical nog gemaakt worden, maar Andrew Lloyd Webber (schrijver van de musical) had dit nummer alvast uitgebracht en het was een hit in de top 40. Niemand wist wat de song echt inhield, maar toen de musical in 1980 een feit was, oversteeg dit hitmoment de realiteit. Die had moeten zijn: Evita, the bitch en niet: Evita, the beautiful lady.