Het leek zo mooi voor mekaar met de homo-emancipatie. Homo’s mogen trouwen, ze hebben dezelfde rechten als hetero’s en ze kunnen jaarlijks openlijk uit hun dak gaan op de Amsterdamse Gay Canal Pride. In ogen van velen iets te opzichtig en te pikant, maar soi: daar zijn het homo’s voor, nietwaar? Als ze zich de rest van het jaar maar gedeisd houden. Ze willen immers zelf ‘gewoon’ onderdeel van de samenleving zijn? Dan moeten ze ophouden met dat gelurk met mekaar op straat.
De flinterdunne tolerantie wordt pijnlijk duidelijk in het rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau, dat als bijlage bij de homonota van minister Plasterk verschijnt. De helft van de bevolking wil geen zoenende heren op straat zien. Van zoenende dames gruwt 30%, en 16% stoort zich aan zoenende hetero’s. De steun voor het homo huwelijk is ook afgenomen: in 2002 was 11% daartegen, nu is dat 16%.
Wat lijkt er weinig veranderd sinds de jaren zeventig. In 1974 stond ik als blaag van twintig een vriendje op het stationsplein in Utrecht te zoenen. Nog geen uur later wist een complete machinefabriek met 700 man personeel dat, waar ik op dat moment een uitzend-baantje had. Ze floten me na en sisten ‘homo’, maar ik liep onverstoorbaar door op mijn in die tijd modieuze plateauschoenen (het was de tijd van de nichtenrock).
In 2007 kan dat kennelijk nog steeds niet. In 2005 organiseerde COC Amsterdam een ‘kiss in’ op het Leidseplein, nadat een Canadees op Koninginnedag op straat in mekaar was geslagen. Homo’s en lesbo’s kwamen opdagen om elkaar van klokslag zes uur tot kwart over zes te zoenen en daarna weer in het niets te ver-dwijnen. De hoofdcommissaris van politie was er ook. Afgezien van het zoenfestijn viel de discipline op, die niemand vooraf had opgelegd: iedereen stond met elkaar op een kluit op het midden-plein. De tram kon er keurig langs, omdat niemand buiten dat pleintje ging staan. Bij hetero’s krijg je dat zelfs met dranghekken niet voor elkaar. Dat een groot deel van de tegenstanders uit de kerkelijke en allochtone hoek komt, was voorspelbaar. Homohaat en religie gaan nou eenmaal hardnekkig samen. Al die getallen daarover zeggen me niet zoveel. Wat mij zorgen baart, is het feit dat anno 2007 nog steeds de helft van álle mensen geen zoenende homo’s op straat wil zien. Dat zegt iets over de flinterdunne tolerantie, die vervliegt, zodra het tij even tegen zit. (zie ook www.gay.blog.nl van 10.11: ‘Homonota: in ieder geval komt er geld’)
Lees ook:Zoenende homo’s op straat blijven taboe
Lees ook:Nederland steeds toleranter tegenover homo- en biseksualiteit
Lees ook:Cameron: ‘Het is lief gezicht als homo’s elkaar op straat zoenen’
Lees ook:Zoenende lesbo’s iets minder taboe
Lees ook:Nederland blijkt behoorlijk homovriendelijk
Pingback: Zoenende homo’s op straat blijven taboe | Gay