Vrijdag 19 juni organiseerde Hivos in het kader van de Roze Week een homoconferentie in het Haagse Vredespaleis: ‘Towards an international Rainbow Coalition’. Aan het woord kwamen homoactivisten uit onder andere Indonesië, Palestina, Servië en Sri Lanka, over de situatie in eigen land. Hoe kan de wereldwijde regenboogcoalitie discriminatie en geweld tegen homo’s en homofobie tegengaan: dat was de kernvraag. En daar bleef het bij. Sprekers bleven steken in eigen regionale situaties en hoe schrijnend die ook waren: aan antwoorden kwamen ze niet toe. Ook niet op de vraag ‘Kan het westen meer voor jullie betekenen?’ Kleine organisaties uit derde wereldlanden krijgen financiële en logistieke steun vanuit westerse landen, maar accepteren geen ‘imperialistische overheersing’ door het westen. Daar ligt de crux.
Homoactivisten komen elkaar regelmatig overal ter wereld op dit soort conferenties tegen, houden speeches en complimenteren elkaar daarna: ‘Good speech.’ Maar wat gebeurt ermee? Ze netwerken, leggen contacten, wisselen ervaringen uit en gaan gesterkt terug naar hun land, waar de roze medemens geen leven heeft. En dan? Volgens Renato Sabbadini, van de overkoepelende wereldwijde homo-organisatie ILGA World, moet ‘het beeld dat homoseksualiteit een westerse aangelegenheid is op de schop: (de angst voor) verdwijnen van traditionele waarden komt niet door homo’s.’ Arjan Hamburger, mensenrechtenambassadeur van Nederland, zei: ‘Criminalisering van homoseksualiteit is een schending van de rechten van de mens. Het gaat niet om promoten van een lifestyle, maar om promoten van mensenrechten.’
Gek eigenlijk, dat er zo weinig mensen uit westerse landen waren, en niemand van COC Nederland en Schorer. Er waren er genoeg namens COC verenigingen, maar COC Nederland had met een forse afdeling buitenland op het projectbureau eigenlijk niet mogen ontbreken. Schorer loopt op het gebied van hiv/aids tegen dezelfde problemen op: derde wereldlanden vinden westerse inmenging dominant en irritant, maar hebben onze (financiële) steun broodnodig. Bijna symbolisch in dat verband was de speech van de Amerikaan Michael Guest: ellenlang, met tot vervelens toe de zinsnede ‘we have to …’ Zó vanzelfsprekend is dat nou ook weer niet, dat een Amerikaan dat ons komt vertellen. Voorlopig heeft Obama allang teruggekrabbeld op veel voor de roze medemens cruciale punten, zoals homohuwelijk en legerbeleid. In zijn verkiezingscampagne had hij beloofd daar snel wat aan te zullen doen.
‘Wij kunnen geen rechten opeisen, als we die anderen ontzeggen,’ zei Sabbadini, weliswaar in een ander context, maar Guest had daarover na kunnen denken. Net zo goed als menig Nederlander dat op dit moment zou moeten doen: ‘Wilders, eat your hart out!’ Symbolisch was ook de slotrede van de Haagse wethouder Frits Huffnagel. Hij kwam pas aan het eind van de conferentie. Zijn redevoering was één grote opsomming van wat die middag was besproken. Niks nieuws en zeker geen antwoord op de vraag ‘kan het westen meer voor jullie betekenen?’ Tijdens de borrel na afloop leken de deelnemers verguld over de conferentie. Máár: wát gaan we er nou aan doen, om discriminatie en geweld tegen homo’s en homohaat in te dammen?
Lees ook:Jonkheer mr. Jacob Anton Schorer voorvechter
Lees ook:Westen huilt krokodillentranen om dood koning homofobe Saoedi-Arabië
Lees ook:Buddyzorg homo’s gered
Lees ook:Schorer-lezing 2017 op 10 januari in Leiden
Lees ook:Schorer is failliet
@Erik
Bedankt voor weer een goed verslag en snel bericht op gay.blog over een belangwekkende activiteit in Den Haag.
Andere internet-sites en media hebben het omtrent deze internationale conferentie van Hivos, geen grenzen aan mensen, vooralsnog laten afweten.
.
Het was verhelderend te lezen. Jammer dat de organisatie ‘Towards an International Rainbow Coalition’ inderdaad niet beter had opgepikt en met aanbevelingen en oplossingsrichtingen liet komen.
.
Denk dat Frits Huffnagel langer in Theater Diligentia was gebleven bij ‘ Conferentie: Uit de kast, werkt beter ‘ van Company Pride Platform, FNV Vakcentrale met Verwey-Jonker Instituut en Commissie Gelijke Behandeling, waar het ging over personeelsbeleid, Holebi-zijn en onderzoek diversiteit op de werkvloer.
.
Het thema voor Roze Week en Roze Zaterdag 20 juni 2009 was oorspronkelijk: Iedereen = Anders – ‘ Den Haag Roze Stad 2009 ‘ / ‘Den Haag Anders’
.
Zaterdag 20 juni is/was het ook Wereldvluchtelingendag (uitgeroepen door de Verenigde Naties (en UNHCR) sinds 2000/2001).
.
Misschien had daar in Den Haag ook iets meer aandacht voor kunnen zijn.
Holebi’s zijn/waren ook weleens soort van ‘vluchtelingen in eigen land’.
.
Als Veteranen niet op 27 juni -de eigenlijke datum voor Roze Zaterdag- hand-in-hand met de Holebi’s hadden mogen optrekken in Den Haag, dan op zijn minst op 20 juni wel samen vieren met de Vluchtelingen in de hele wereld.
.
Zondag 21 juni is/was het ook Wereld Humanisme-dag (uitgeroepen als Internationale Dag van het Humanisme -op de langste dag- en als uiting van levensoptimisme ) .
.
Dat zijn dus eigenlijk twee gemiste kansen, die ‘Den Haag Roze’ niet oppikte!
Herkansing bij een symposium ‘Gay Human Rights’ op donderdag 25 juni in het Zuiderpershuis in Antwerpen .
.
Colloquium Pink power: geschiedenis en toekomst van de holebibeweging
.
In 2009 is het veertig jaar geleden dat de Stonewall-rellen plaatsvonden in New York. Dat moment staat geboekstaafd als het wereldwijde begin van de georganiseerde homobeweging.
.
De Holebifederatie organiseert op 25 juni 2009 een colloquium dat deze gebeurtenis herdenkt en veertig jaar geschiedenis viert. Daarnaast zullen deskundigen tijdens het colloquium helpen om nieuwe visies en strategieën voor de toekomst te ontwikkelen. Het colloquium vindt plaats in het Antwerpse Zuiderpershuis.
.