Kinderen van lesbische moeders verschillen niet van kinderen van heterokoppels. Dat blijkt uit onderzoek in de Verenigde Staten onder lesbische vrouwen die zwanger waren of dat wilden worden door donorinseminatie. De Universiteit van Amsterdam (UvA) en stichting Meer dan Gewenst brachten een samenvatting uit van het Amerikaanse rapport: ‘Lesbische moeders en hun kinderen’. Henny Bos, één van de onderzoekers, gaf een lezing op de Roze Dag van het Gezin, die de stichting van en voor roze (wens)ouders op vrijdag 15 mei 2009 bij COC Amsterdam hield.
Het was de Internationale Dag van het Gezin, een dag die de Verenigde Naties in 1993 instelde, maar in Nederland tot nu toe onopgemerkt voorbijging. Minister Rouvoet van Jeugd & Gezin voerde dit jaar de Nederlandse variant in. Bos legde uit dat er amper verschillen zijn tussen kinderen van roze ouders en van heterokoppels: niet in de relatie tussen kinderen en ouders en niet met andere kinderen. Op psychisch gebied ontwikkelen ze zich eender, het gevoel van welbevinden is niet wezenlijk anders en ze worden niet ‘spontaan’ homoseksueel (wat buitenstaanders nogal eens opperen). ‘Kinderen zijn kinderen, ouders zijn ouders’, zei vice-voorzitter Vera Bergkamp bij de slotconclusies, ‘alleen de omgeving kan soms tegenwerken.’ En roze ouders kiezen misschien bewuster voor kinderen dan hetero’s. Stigmatisering kan het psychosociale welbevinden negatief beïnvloeden, maar dat hoeft niet persé.
Uit een Canadees onderzoek naar voren dat kinderen van roze ouders zich op emotioneel gebied beter ontwikkelden dan van heterokoppels. De Canadese overheid probeerde dit lang ‘in de doofpot’ te houden: want ook daar staat de heteronorm met stip op nummer één. Roze ouders ‘hebben geen seconde spijt’ van hun beslissing, zo bleek uit een paneldiscussie. Op juridisch gebied liggen veel voetklemmen. De positie van een lesbokoppel is niet gelijk aan die van hetero’s en mannen komen er helemaal bekaaid vanaf: zij ontberen ieder recht om de kinderen zelfstandig op te voeden. Wettelijke regeling van meerouderschap zou problemen kunnen oplossen op het gebied van opvoeden, kinderopvang en erfrecht.
Onderzoek onder homovaders bleek tot nu toe zo goed als onmogelijk: in Nederland zijn de meeste roze vaders co-ouders. Bos: ‘Eigenlijk zijn zij nog het beste te vergelijken met gezinnen waar de vader veel weg is, bijvoorbeeld omdat hij op een olieplatform werkt.’ De kinderen lijken gelukkig en roze ouders al helemaal: wat wensen zij nog meer? Meer zichtbaarheid, betere wetgeving, elkaar ontmoeten, meer informatie en internationale solidariteit. Want al is het roze ouderschap nog niet ‘af’: Nederland loopt internationaal wél voorop.
Lees ook:Roze Dag van het Gezin bij het COC
Lees ook:Roze Dag voor het Gezin
Lees ook:Kinderen van lesbo’s gezond en gelukkig
Lees ook:Studie: ‘Kinderen van same-sex ouders gezonder’
Lees ook:Kinderen roze gezinnen doen het goed op school
Holebi-adoptie brengt adoptie weer sterk onder de aandacht. Is het wenselijk dat onnatuurlijke ouders kinderen opvoeden in ‘t huis. Is het wenselijk dat holebi’s leven in ‘t Koning’s huis en ‘r adoptie-kinderen opvoeden? Waarom zou ‘t allemaal zo wenselijk kunnen zijn? Is ‘t probleem de wetenschap (=sociologen, antropologen, …)? -de geld-kraan???
Hirsch Ballin wil nu voorkomen dat homo-stellen kinderen kunnen adopteren. Kijk ook eens op http://www.deelbemiddelingmoet blijven.nl. Hier kan ook een petitie getekend worden.
Bij hetero-koppels is ‘t alleen zichtbaar wanneer het gaat om “Het begrip menselijk ras vooronderstelt dat een groep mensen te onderscheiden zou zijn op basis van uiterlijke en genetische kenmerken.”.
http://adoptieblog.com: Binnenlandse adoptie VS voornamelijk blanke kinderen… Van de 100 geregistreerde aspirant adoptie-ouders “accepteerde”: 14% een donker (afro amerikaans) kind.